Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Zulmün Tarafsızlığı Olmaz!
Ne garip bir zaman diliminden geçiyoruz… Geçiyoruz diyorum zira, atlatılmış onca savaş, icat edilmiş teknolojiler, okunmuş birçok kitap, görülmüş birçok salgın hastalık, aklınıza gelen binlerce tecrübe… Tüm bunlardan ders almış ve ilimde ,bilimde , sanatta zirve yapmış ve de insani koşulları üst düzeyde, mutluluk içinde yaşayan insanlar olmak yerine, 21. Yüzyılın ortasında , doğal afetlerin yıkımlarını bir kenara koyarsak, insan denilen yaşam formunun, zalimliğine, kötülüğüne şahit oluyoruz.
Çocukların kırlarda kahkahalarının duyulduğu, baharda , erik ağaçlarından ayaklarını sallandırması gereken gezegenimizde, birilerinin hırsı, ideolojisi ve kıyamet senaryoları yüzünden , öldürülmelerini, film izler gibi izliyoruz.
Canımı acıtıyor bu. Hem de çok. Öfke duyuyorum. Güçlü denilen , çocuk haklarını dilinden düşürmeyen , adalet naraları atan modern dünya ülkelerini yönetenlerin, buna ” dur ” demediği için. İnsanların , etnik kimlikleri yüzünden , bebeklerin öldürüldüğü bir soykırımda ” bana ne hepsi ölsün ” diyenlerden dolayı öfkeliyim . Elimizden sadece sosyal medya hesaplarından ses olabilmekten başka bir şey gelmemesinden. İnsanların ruhlarını markalara satmış olmalarından. Kapitalizmin çarkına yenik düştük derken , bir de sıkılan her kurşuna destek veren markalar konusunda ” ben almasam ne değişir ” zihniyetinden, öfkeliyim.
Her akşam evladıma bakıp , “ya benim evladım olsaydı ” diye içim titrerken , insanların umursamaz tavırları konusunda endişe duyuyorum. Ne zaman kaybettik biz insanlığımızı ? ” Bana olmadığı sürece sorun yok ” diyenlere ne zaman dönüştük ? Dibimize kadar gelen bu duygusuzluk, hissizlik hali , ne zamandan beri kalplerimize peydahlandı ? Bizler , bir karıncayı incitmekten imtina edenler, bu vahşeti nasıl normalize edebiliyoruz ? Bazen, kahvaltı ederken lokma boğazıma diziliyor. Elbette ben de biliyorum, hayat devam ediyor, etmek zorunda. Elbette bizlerin de evi, işi, çocukları hatta uğraşacağı bir sürü sorunları var. Kimisi sağlıkla , kimisi ekonomik sıkıntılarla , kimisi bambaşka sorunlarla uğraşıyor. Hepimiz çalışmak, üretmek, devam etmek durumundayız. Hatta eskisinden daha fazla , daha da çabalayarak. Çünkü kötülerin arttığı bir çağda, iyi insanlar geri çekilirse , onlar için , oyun sahası daha da genişlemez mi ?
Lakin bu zaman diliminden geçerken, insanların durup düşünmesini çok isterim. Kalplerine bir sormalarını. Hala , insan mıyım ? Çünkü insan olan, bu kötülüğe sessiz kalamaz. Bunun ne inançla, ne ideoloji ile , ne ırkla ne de başka bir şeyle alakası olamaz. Canlı yaşamına saygı duymakla alakalı bir durum. Ya zulmün yanındasındır ,ya karşısında. Zulüm ve şiddetin tarafsızlığı olmaz.
Dualarımız , tüm dünyada zulüm gören savunmasız her bir yaşam için. İnsan için. Çocuk için. Kendi ruhlarımız için…
