Nida

Nida

Sokak lambasını tutuyorum rüyama,
Çıkıp gelsen ya içinden uykumun.

Zihnimin en ücra köşesi hazır firara,
Bulunmaz mı yeri bu saklı kuytunun.

Zifiri çekmiş, boğazı yanıyor gecenin hala,
Nekahet dönemi sanki ruhumun.

Benliğim telaşa vardı gönlüm arafa,
Sebebi vâki değil his güruhumun.

Bir fincan kahvenin sıcak buğusuna,
Hasreti üflemektir adı bu tutkunun.

Takılırsa günüm mazinin ağına,
Ezberini bozar bu dem sükûtumun.

Çapa vurur soluk benizli hatırama,
Derin izlerinden belli gururumun.

Gözyaşım aşka gelir dörtnala,
Önünü kesiverir sürurumun.

Firkate tabip bakacak değil ya,
Zehrine daldırdım umudumun.

Kim bilir ne zaman görünür bir daha,
Gözlerim! Senin bu unutturduğun.

Özlem Korkmaz /2016

Dünya şiir günü anısına bir paylaşım…
Fot: Özlem Korkmaz