Tag Archives: Yıldırım Bile Bizi Yıldıramaz (Derginin 42.sayısının başyazısı)

Dost Yemiş

Dost Yemiş Bulutların salıncak olup çiçekleri salladığı bir gündü. Güneş insanları sıcacık bir dost gibi kucaklıyordu. Yağmur bayramlığını giymiş şeker toplayan çocuklar gibi şendi. Güneşli günlerde yağmur yağarsa altın rengine boyanırdı yeryüzü. Kıymet, kıymetini kaybetmiş gibi etrafa bakıyordu. Sanki yapboz gibi görüyordu kendini, birilerinin onu sürekli tamamlamasını bekliyordu. O sırada Münevveri gördü, birkaç aydır görüşemiyorlardı. -Hey, yüzüme bile bakmıyorsun, aramıyorsun, …

Devamı