Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Her Şey Zıddıyla Anlamlı Aslında!
İnsan her şeyi unutuyor da, en zor zamanlarında kimin yanında olduğunu kimin yanında olmadığını ölse unutmuyor. İçten içe affetmek istiyor, bahaneler buluyor. Lakin kırılan şeyleri onarmak öyle kolay olmuyor. En çok da üzüldüğün, eskisi gibi olamıyor oluşun. Güven duygun zedeleniyor bir defa. Yeniden insanlara güvenmek, yeniden hayata tutunmak istediğin zamanlarda, içindeki ses, kimselere güvenmemen, kimseden bir şey beklememen gerektiğini, sürekli sana fısıldıyor. Elbette hatalar telafi edilebilir, elbette pişmanlıkların üzerine çizgi çekilebilir lakin kırıldığın yerden yeniden başlamak öyle kolay olmuyor. Zaman istiyor.
Günler geçtikçe, ruhun, kalbin sakinleşiyor, daha doğru düşünmeye, daha akılcı bir tutum izlemeye başlıyorsun. Düşündükçe, bazen olması gerekenin, sen ne kadar çabalarsan çabala, olması, yaşanması gerektiğini fark ediyorsun. Hiçbir şeyin boşuna olmadığını anlıyorsun. Çünkü ihanetler, kavgalar, pişmanlıklar, kırgınlıklar olmasa, değer vermen gereken arkadaş, dost, sevgili, eş veya adına hangi sıfatı eklersen ekle, onlara gerçek değeri verebilir olgunluğuna erişme yolcuğunu tamamlayamıyorsun.
Her şey zıddıyla var edilmiş. Anlamamız için, kırılmamız, anlamamız için kötüyü deneyimlememiz lazım. Deneyimledikçe, kıymet biliyor, değişiyor, dönüşüyoruz. İyi insan olabilmek dediğin, işte tam da bu noktada ortaya çıkıyor. Olaylara, insanlara bakışın zamanla değişiyor. Kötülük dediğin kavramın seni dönüştüren yanını kucakladığında, sana yapılanların hiçbir önemi kalmıyor. İşte o zaman yoluna devam edebiliyorsun. İşte o zaman yeniden güçleniyorsun. Fark ettikçe, iyilik ve kötülük denen şeylerin, bizim yüklediğimiz anlamlar olduğunu, her şeyin gelip geçtiğini gözlemleyebiliyorsun. Geriye, anıların silik yüzleri kalıyor hafızanda. Kalbinde ise, iyilik yapanlara dilediğin dualar.
Türkan Beyaz
