Çözülüyoruz!

Çözülüyoruz!

Biz mi geç kaldık dünyaya,
Dünya mı erken kapıldı feryada…

Toplum çözülüyor;
Yüz yıllar boyu ilmek ilmek örülen örf ve adetlerimiz,
Şimdi iplik iplik dökülüyor…
Dostluklar limoni;
Zor kurulan samimimi ilişkiler, basit çıkarlar uğruna bozuluyor…
Akrabalık bağları kopuyor;
Eskiden aileler evlenirdi davullu, zurnalı, halaylı,
Şimdi sadece iki kişi evleniyor cazlı, valslı, danslı…

Son kale aile çatırdıyor;
Evde kimse birbirini anlamıyor…

İnsanın hırs ve haz tutkusu;
Ekonomik kaygı ve hep kazanma arzusu,
Sosyo-kültürel yozlaşmayı getirdi…
Eskiden evde bir tek baba çalışır,
Anne ve çocuklara bakardı…
Şimdi, herkes çalışıyor da,
Evde kimsenin karnı doymuyor…

Dinin içi boşaltıldı;
Feraset, tevekkül zihnimizden silinirken,
İnşallah, maşallah dilimize persenk edildi…

Âlimler küstürüldü;
Meydan şaklabanlara kaldı…
İlim kendini askıya aldı;
Liyakat ehil olmayan ellere kaldı…
Abidler, Zahitler, Veliler, Kamiller,
Allah dostları birer birer göğe çekilirken,
Yerleri doldurulamadı…

Mutluluk şimdi;
Serpeneklere konan güvercinlerin hu, hu hususunda,
Huzursuzluk içimize yerleşti de her birimizin ruhunda…

Değişe değişe insan olarak;
Yediğimiz ve içtiğimizle biyolojik,
Giyim ve düşüncemizle psikolojik,
Bambaşka bir varlığa dönüştük…
Mehmet Ballı (Zemheri)