Olmayınca Balığa akıbetini göstersen de oltaya düşüyor. Eşeğin yükünü alsan da kendine yük buluyor. Kediyi iyi eğitsen de fareyi görünce duramıyor. Cahile laf anlatsan da geceden güneş sağılmıyor, Bir ömür cehalete tapmış “Allah nerede?” diyor. Kendi mezarını kazıyor da başkasını gömeceğini sanıyor, Kanıyor kanıyor da kendini gül bahçesi sanıyor!.. Hiç gündüzle gece, ölüyle diri bir olur mu? Ölüye akıl versen …

Belli ki Huzura “Huzur” İçin Çıkmadık Yağmur ağlasa bile bunu kim fark edecek ki? Güneş yansa da onun acısını kim hissedecek? “Kim” kimin umurundaki bunca benlik varken? Terbiye edilmemiş hayvan eve alınır mı? Oysa içimiz yabani hayvanlarla dolu. Siretimizi sakladık, dışımızı da süsledik. Fakat bir göz var her şeyin hakikatini gören. Yani güneşe karınca görünmez değildir. Gözlerini kapatsan bile sanma …

Oku da Beynini Kurtar !.. “Niçin okumalıyız?” Çünkü okumazsak beyin ölümümüz gerçekleşir. Bu şekilde ölümler dünyada ve ülkemizde birinci sıradadır. Zihnimizin yaşam kaynağı öğrenmektir, nasıl ki nefes almadan yaşayamazsak, beynimiz için de okumak, öğrenmek öyledir. Bir kelime öğrenmek beynin daha verimli çalışmasını sağlar, hafızayı güçlendirir, analitik düşünce becerilerini artırır ve sosyal yaşantımıza katkı sağlar. Öyle ki kelimeler beynimizin yakıtıdır, hammaddesidir, …

Tanrı’dan Uzun Yaşayan Var mı? Her şeyin şov ve gösteri olduğu dünyada rekabet kaçınılmazdır. Fakat büyük insanların rekabeti kendisiyledir ve günü kurtarmanın derdinde ya da ego tatmininin peşinde değildirler. Çatışma, kapışma yerine uyumu ve paylaşmayı keşfedebiliriz. Bu gereksiz çatışmalar insanı çatır çatır yiyip yutmaktadır. Rekabet yerine gıpta etmek ve çalışarak aradaki mesafeyi kapatmak hatta üstüne çıkmak gerekir. Elbette rekabet bir …

Derde Derman Yakışır Yağmur, kaldırımda biriken suya düştükçe sanki gamze gamze gülümsüyor. Bir huzur ürpermesi kederleri gıdıklıyor. Yürek gözden önce ağlar, keder yumağıdır yağmurlar. Büyüdükçe dertlerimizi kara bulutlarda sakladık. Oysa ağlamayan ve yeryüzüne düşmeyen dert olur mu? Belki kelebek misali bakan anılarla biraz olsun gülümsedik. Yanaklarımız dalgalandı da kıyıya vurdu ruhumuzun ışığı. Elbet gözyaşları da güneş açar. Kurumuş toprak çatlamaya …

Sönmeyen Güneş Kamil Sönmez Ağabey Vefatının sene-i devriyesinde Kamil ağabey ile olan üç beş anımı anlatacağım. Zamanla sanki anılar şiirleşiyor. Belki de anılar biriktirmek için yaşadık. Anısız bir hayat, ne konuşabilir ki? Kamil Sönmez ağabey gibi insanların ışığı hiç sönmez. Biz mumda yanan bir ip olsak da bazı insanlar öyle güçlü bir ışık saçıyor ki hiçbir kuvvet onu söndüremiyor. Kamil …

Dergilerden Derdimize Dergilerden Derdimize Gazete derginin atasıdır. Gazeteye göre dergi daha kapsamlı, günceli dinlendiren, yorumlayan, siyasi polemiklerin ötesinde edebi bir derinliği olan ve esasında çoğu zaman güncel olmayan, fakat güncelliğini hiç kaybetmeyen ölümsüz yazılardır. Çünkü gerçek edebiyat metinleri güncelliğini hiç kaybetmez. Bu anlamda ilk gazeteciler ilk edebiyatçılardır. Bin sekiz yüz seksenden sonra dergiler daha etkin olmaya başlar. Bilhassa Tanzimat dönemi …

Yazmak, Kültür ve Medeniyet İlişkisi Edebiyat üretimi dile yaslanır. Dil kültürün en temel unsurlarından biridir. Sanatçıyı içinde yaşadığı kültür ve medeniyet besler. Bilhassa bakış açısını, kimliğini içinde yaşadığı toplum şekillendirir. Elbette yazar içinde bulunduğu kültürün olumlu ve olumsuz yönlerini irdeler ve tıkanan noktaları açmaya çalışır ya da bütün bu aksayan yönlere kayıtsız da kalabilir. Fakat döneminden bağımsız yazar düşünemeyiz. Sanat …

Çiçekler Kokunu Taşıyor Anne Ah anneciğim, hatırlarsan ayaklarının altında yatardım. Herkes bilirdi niçin orada yattığımı. Sahiden ben cenneti orada gördüm anneciğim, göz kapaklarının arasında yatardım, kirpiklerinde sallardın beni. Senin nurdan yüzünde akardı cennet ırmakları. Avuçlarında kundaklayıp beni, sallardın sonsuz boşlukta. Ben büyümek istemezdim, hele uyuduğumda kocaman adam olup sırtımda bir dünya yük taşımak istemezdim. Ama sen beni taşırsın değil mi …

Tekâmül Tembelliği Tekâmül Tembelliği Yıldırım düşer yüreğine, bir alev kopar ki feryadı figan. Kederler bulut, gözler yağmur olmaya başlar. Fakat sönmez bu yangınlar. Çünkü tüm acıların alevini söndürecek yüce bilinç daha keşfedilmedi. İnsan insanı yakan bir kundakçı, en çok kalpler yanar, fakat o, ne görülür ne de duyulur. O, sadece hissedilir. Sezgi, idrake bir güneş gibi doğar, aydınlandıkça gözükmeye başlar …