Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Ardına Bakmadan
Gecenin karanlığı örtmüştü yüzünü,
Garın solgun ışıkları titriyordu ayazda…
Saatler durmuş gibiydi, zaman ağır akıyordu…
Adam gidiyor muydu?.. Yoksa bekliyor muydu?..
Bilinmez…
Karanlığın içinden parlayan bir çift göz,
Gelen kara trenin habercisiydi…
Rayların yankısı, eski bir şarkı gibi çınladı kulaklarında…
Adam kıpırdamadan bekledi,
Yağmura karışan gözyaşlarını silmeden…
Tren durdu, bir kadın indi usulca…
Rüzgârın savurduğu ince pardösüsü,
Eskimiş bir hatıranın sayfalarını aralar gibi…
Gözleri kararsız, adımları ürkekti.
Adamı gördü…
Adımları hızlandı…
Yavaşça yaklaştı…
Ama duraksamadan geçti yanından,
Bir yabancı gibi, hiç tanımamış gibi…
Arkasına bile bakmadan,
Sisler içinde kayboldu istasyonun çıkışında…
Adam kaldı yerinde,
Soğuk bir rüzgâr, eski bir hatırayı üşüttü içinde…
Bakırköy Şubat 2025
Mehmet Mücahit Yurteri
