Işıltı

Işıltı

Bulutlu sonbahar sabahında, umutlu
Yollarım var ışıl ışıl ufka doğru.
Eşlik eden kağıt ve kalem!
Bir de heybem omzumda,
Henüz yazmadığım hikâyelerimle dolu.

Karanlık gecelerden beslenen,
Can yaktıkça kükreyen kelimelerim var.
Kaşıdıkça kanamıyor artık yaralarım,
Kan tutmaz, söz geçmez gönül kervanlarıma.
Diyar diyar dolanan seyyahım tozlu raflarda,
Belki kitapların yırtılmış sayfalarında.
Dolanır durur soluklanırım elbet,
Güvenli hissettiğim bir yüreğin can kıyısında.
Tülin Erol
Ekim 2024/ İstanbul

Bu yazıyı okudunuz mu?

Çırağın Düşü-şü

Çırağın Düşü-şü Düşündüğümde seni simsiyah gözlerinin hapsinde ve incecik bileklerinde vicdan kanıyorken çocuk işçiliğinin teri …