Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Düşüncelerden Düşerken
Yazar: Cemre Saraç
Az önce deminden şimdiye geldim. Şimdiyse şimdiyi terk edip birazdana yol alıyorum. Neden bunu fark ettim ki şimdi? Düşünmeden duramayacağım. Bu kadar ağır mı işler bu zaman? Yoksa şimdiyi anladığım için mi yabancılaştım andan?Sanki bir yerde bir şey,bir yer kayboldu. Evet, her şey kayboluyor. Araba geçiyor, sokak lambası yanıyor ama bir şey eksik.Hepsi iç içe geçmiş…Birbirini itiyor ama yine de bir aradalar. Bilmiyorum. Evim var bir de. Kurtulmak istiyorum oradan. Ama önce bir eve sahip olmalıymışım, öyle dediler. Evden kaçmak için önce bir ev…Tuhaf. Belki ev kendimimdir. Evimde neler oldu da kaçmak istiyorum ki? Her odada bir geçmiş var. Ya da belki her odada bir gelecek olmalı. Uykuya dalmaktan da korkuyorum son günlerde. Gözlerimi kapıyorum, geçiyorum bir yere, ama orası yok. Bir boşluk. Küçük bir boşluk. Algılayamadığım. Algılayamadığım için daha da korktuğum…Hafif bir yel gibi esip geçiyor, ben dokunamadan. Bir ağacın dallarını mı gördüm? Hava ne kadar soğuk. Ah, belki de o değil. Anlar silsilesi…Hafızamız mı yaratıyor anı? Peki ya hiç anı biriktirmeseydim? Anı. An. Kelimeler birbirine karışıyor. Söyledikçe yabancı geliyor anlamları.
Uzaklaşıyorum sözcüklerden. Belki ben onlara yetişemiyorumdur. Ya da onlar beni terk ediyor. Zamanın beni nereye sürüklediğini bilmeden, aynı yerde döndüğümü hissediyorum. Sonsuz deviniyorum. Belki de hakikat bu, devinim. Bir an diğerine dokunmadan, hafifçe kayarak hareket ediyor. Ama ben durmak istiyorum. Şimdiye tutunmak. Fakat şimdi hep kaçıyor. Şimdiye ulaşmak mümkün mü? Yoksa hep biraz geç mi kalıyorum?
