Azizim

Yazar- Şair: Gülseren Gül
Ah… Azizim
Terbiye edilmiş zamanlar içinde tükenmekteyiz.
Hayal bahçesinde gelincik,
Düşler tarlasında nergisler,
her şey heryerde yeşermiyor.
Yerini bulamadığında solup gitmekte laleler.

Azizim, Emniyet yoksulluğu sarmış dört cephemizi.
Işığı eteğimize değdikçe, ateşimizi söndürüyor.
Kurt, ölü kurdu ısırır mı hiç.
Bir mıknatıs demiri çektiği gibi
sünger de hayalleri düşleri emer.
Marifet musluğunu aç, yıkansın yalnızlıklar.

Azizim, ikbalin berraklığını tortulaştırma.
Yüzün erguvan gibi canlı, soy ağacın, gençliğin gibi taze dinamik kalsın.
Yaşlılık solgunluğu yüzüne vurmasın.
Saçının katran tellerine kırlar düşmesin.
Dişlerinin boşluklarına acı dolmasın.

Azizim, Aşk deryasında yüzen, huzur bahçelerinde gezer.
Kör kuş tatlı suyu göremediği için acı suyu Kevser görür.
Nefsinin tozunu çıkar,
kötülük şarabını içmesin.
Kıskançlığın kuyruğunu kısa tut, ayağına dolaşmasın.
Uyumsuzluk ve uğursuzluk kaderindeki bağ olmasın, Azizim.

Facebook ta paylaş

X te paylaş