Rüya

Rüya

Gülümsüyorduk.
İlk coşkusu , bayram sabahlarının.
Denizler, bizimdi .
Gökyüzü, bizimdi.
Cümle alem, bizimdi.
Biz, alemdik.

Cennette elmayı ilk kim yedi?
Kim kalbini söktü masumluğun?
Sürünen yılanın fısıltısını , ilk kim duydu ?
Biz, alemdik
Alem , bizde.

Ayrı zaman dilimlerinde bekliyorduk.
Ayrı kıtaların, çamur izleri ayaklarımızda.
Başka yaşamların tecrübeleri ruhlarımızda.
Kavuşmuştuk.
Zerremiz karışmıştı.
Başka bir evren vardı şimdi.
Biz , alemdik.
Alem, bizde.

Gülümsüyorduk.
Kim sapladı ilk bıçağı ?
Habil ve Kabil olmak arasında ,
Kimin yüreği dağlandı ?
Neydi gözlerini bürüyen yalanlarla ?
Biz alemdik.
Alem , bizde.

Karanlık dehlizlerde yürümek kimin aklıma geldi?
Kim kimi itti?
Çiçek bahçesi kucakladı merhametiyle.
Toprak ol dedi, sus.
Sustukça duyulan kainat
Sustukça cennetine aşık ruh.
Lâl olmuş düşler…
Parlıyor gökyüzü şimdi.
Biz, alemdik.
Alem , bizde.

Mitolojik öykülerin kahraman devleri
Hepsinin avuçlarında inci taneleri.
Gülümsüyor sirenler usul usul,

Kapat kulaklarını,
Efsunlu bir hayal sundukları.
Direğine urganlarla bağla yüreğini.
Kandırmasın zamanın büyücüleri.
Biz alemdik.
Alem bizde.

Nefes tutup atlamayı kim düşündü ?
Denizde bizdik , damla da.
Oysa karışmıştık , et ile ve de kanla.
Derya idik kainatta.
Tek bir ruh , Ademle Havva.
Cennet mekan değildi aslında.
Cennet emin olmaktı aşkında.
İlk kim kandı o yılana?
Kim kulak verdi fısıltısına?
Kim Habil , kim Kabil oldu ?
Kim dehlizlere çıktı, kim itti diğerini?
Kim sirenleri duydu ?
Kim inandı hayal olduğuna ?

Biz alemdik ,
Alem bizde.
Gülümsüyorduk.
Dolunay vuruyordu yüzümüze.
Merhamet…
Bir damla su. İnsan.
Biz alemdik.
Alem bizde ….

Türkan Beyaz

Facebook ta paylaş

X te paylaş