Kimlik Kavgası
Geçen gün kimliklerime kendi aralarında kavga ederken rastladım.
Dürüstlük kimliğim şöyle diyordu.
“Dürüst olmak en önemli vasıftır. Herkes dürüst olamaz. En üstün kimlik benim.”
Çalışkan kimliğim söze girdi.
“ En çalışkan benim. Hem evde çalışırım hem dışarıda. Hem iş yerinde başarılıyım hem de hayatta.”
Kariyer kimliğim pek bir sabırsızdı.
“İnsanların arasında fark edilmek için çok çaba sarf ederim. Hep bir adım önde olmak için gece gündüz demeden işimin detaylarını düşünürüm. En özverili kimlik ben olsam gerek.”
Kaygı kimliğim ofladı.
“Neden beni strese sokup duruyorsunuz. Sizin yüzünüzden her an tetikte olmak zorundayım. Mükemmel görünmek için hep endişeli ve hazır vaziyetteyim. Beni çok geriyorsunuz.”
Yalancı kimliğimde aralardan kendine yer bulmaya çalışıyordu.
“Neden beni geri plana atıyorsunuz. Zor durumlarda sizi kurtardığım anlar var.”
Pozitif kimliğim olup biteni izledikten sonra söz aldı.
“Ben olmasam hiç biriniz idare edemezsiniz. Sizi motive edip moral vereceğim diye neler yapıyorum. Olmayacak şeylerden mutluluk yaratıyorum adeta. Hiç kolay değil bu. Takdir edilesi bir yeteneğim.”
Sevgi kimliğim herkese gülümsüyordu.
“ Ah dostlarım! Ne güzel hepimiz bir aradayız. Birbirimizi sevmek ne kadar kolay oysaki.”
Hırs sinsi sinsi gülerken göz göze geldik.
“Ben olmasam hiç bir şey yapacağınız yok. Ben size sahip olma ve elde etme duygusu yüklediğim için hayatınızın bir amacı ve anlamı var.”
Onlar hep birlikte ağız dolusu tartışırken başım zonklamaya başladı. Yerimden kalktım ve bir çöp poşeti aldım. Tek tek tüm kimliklerimi poşete koydum. Sonra poşeti çöpe attım. Onlar poşetin içinde tartışıp dururken geriye kalan boşluğa gülümsedim.
Didem Kaya