Halk Edebiyatı Dergisi İnternet Sitesi
Ak Amorf
Anlatayım ben size,
Nasıl tanıştım Amorf Ak ile.
Bir gün oturmuştum evimde.
Üşüyen koltukların üstünde.
Dalgındım hayat oyununun içinde.
Işıklar gidiverdi sahneden,
Elektriklerim kesildi aniden.
Renkler pek çok kez kaçmıştı o aralar,
Sanırım meraklıydı bana bilindik karanlıklar.
Oysa benim dostlarım gizemli aydınlıklar.
Ortalık zifiri kara olmuştu.
Derken kesif siyahtan bir ak doğdu.
Geldi karşımdaki koltuğa kondu.
Gözlerimi fal taşı gibi açtı.
Amorf bir kıpırtısı vardı.
Rüzgarında salındı korkularım.
Dedi: “Endişelenme! Yardım etmeyi arzularım.”
Bilinmezdi, bakmadım arkama,
Koşarak çıktım aşina yola.
Zamanda soluksuz kalınca,
Bir parkta verdim mola.
Bakındım sağa sola,
Kalmıştım ağaçlarla baş başa.
Issızdı etraf gece,
Dilimde kalmamıştı tek hece.
Işık vuran bir banka kuruldum.
Derin nefeslerle avundum.
Renkli hayallerle duruldum.
Yaklaştı pek çok kez, iri yarı bir cüce,
Eski masallar anlattı bir süre,
Dedi: “Dost olan benim, eğil önümde,
Ver her şeyini, yoksa sarılırım güce!”
Her seferinde karanlıktan fırladı Amorf Ak,
Dedi:” Hey kalabalık cüce, sen işine bak!,
O seçti kuvvet veren ışıkları,
Sen git bul cahil zayıfları.”
O gün dost oldum Amorf Ak’la,
Karaları akladım merakla.
İlker Ko / DA79D0
Aralık 2024
