Can’ın Can’a Döngüsü
Aşkın çukuruna avuçlarım toprak atar
Tırnak uçlarım kanın rengine boyanır
Güneşin ışığı gündüzleri
Isıtmaya yaren yüreğe
Gecelerin karanlığı çökünce yüreğe
Derinliğin sızısı
Avuçlarımın arasına sıkışıp kalır.
Yaralarımın sisli gölgeleri
Şiirlere akar
Mısraların buğulu yaprakların arasına
Yağmurlar yağar aşkın gövdesine
Islanmak yakar
Derinin dudaklarına değince
Bendeki ruhunun bir parçasına
Bir can düşer canımın damlasına
Gönül yarasına çizilen kesiğin
Tenin sızısı
Derimin parçasında buz tutar.
Hacer Taşdemir