Bir Japon Yazar Talebesi Vardı
Kanat takıp gökyüzüne doğru yolunu tuttu yazar dostlarım
Yüzlerinden tebessümler, eserlerinden yıldızlar saçıyor
Bir ben kanatsız yerdeyim, gurbetteyim
Hem dostlarım kalbimde canlanır, hem aynama bakarken
Sevinç ve hüznün karışımından ibaret yüreğim
Eskimiş kalemim yazar mı yeniden
Ruhumun memleketinde yaşadıklarımı
O vazgeçilmez anlarımı
Ne mutluluklar yaşamışsam
Ne gözyaşları dökmüşsem
Hepsi o toprağın bana birer armağanıydı
Bekleyin beni dostlar ne olur
Hasretle yanan yüreğimden
Unutulmaya mahkûm kalmışçasına döküyorum sözlerimi
Bu elin toprağında…
Nanao Kokufu